Ως γνωστόν στην πολιτική σκηνή, ζει και βασιλεύει μια αόρατη και “μαγική” δύναμη, στη δυναμική της οποίας κάθε μικρός και μεγάλος “παίκτης” της σκακιέρας, υποκλίνεται ταπεινά και θέλοντας και μη, τρέφει σεβασμό και…“υποταγή”.
Ο λόγος βέβαια για την “κοινή γνώμη”, η οποία συχνά-πυκνά δηλώνει την παρουσία της, προσπαθώντας να φέρει εις πέρας την όποια αποστολή επιρροής. Σε αυτή την προσπάθεια, υποστηρίζεται από συμμάχους. Η τεχνολογία και τα ΜΜΕ, αναλαμβάνουν επικουρικό και δύσκολο ρόλο.
Μελετώντας τα “δρώμενα” τα οποία λαμβάνουν χώρα σε έναν κοντινό και γνώριμο -στους Έλληνες- “κόσμο”, στη Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στη Συρία κλπ, η “κοινή γνώμη” φαίνεται ότι τελεί υπό σύγχυση, αφού διλήμματα ηθικής και κοσμοθεωρίας, αναδεικνύονται στην επιφάνεια.
Η “σύγκρουση” αυτή δημιουργεί διλήμματα,τα οποία στην ουσία έχουν να κάνουν με το σκοταδισμό και τη βία. Η Αλήθεια, ο Διάλογος, ο Αντίλογος και το Αιώνιο Φως, απουσιάζουν…
Δύο “κόσμοι” και δύο αιώνιοι εχθροί αντιμέτωποι για μια άλλη φορά.
Η μια κοσμοθεωρία προσπαθεί να επιβληθεί στην άλλη, κάνοντας χρήση σωματικής βίας και χημικών όπλων. Το μεγάλο πλήθος των ανθρώπινων ψυχών που έχουν χάσει την ζωή τους καθώς και οι τραυματισμοί του άμαχου πληθυσμού, αποτελούν ένα μεγάλο ερωτηματικό, για το τι μέλλει γενέσθαι…
Και μέσα σε όλα αυτά τα “κακώς κείμενα” η “κοινή γνώμη” παραμένει σιωπηλή και αδύναμη.
«Μπροστὰ στὴ ράχη τῆς Σέριφος, ὃταν ἀνεβαίνει ὁ ἣλιος, τὰ πυροβόλα ὃλων τῶν μεγάλων κοσμοθεωριῶν παθαίνουν ἀφλογιστία» γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Εν Λευκώ» και εμείς…αναρωτιόμαστε εάν, το “λάθος” αυτό, είναι δυνατόν να διορθωθεί με…(άλλο) λάθος;
