Μια βασίλισσα , άμεσα συνδεδεμένη και ταυτισμένη με μια πόλη, που διαμόρφωσαν μαζί έναν παγκόσμιου ενδιαφέροντος, ενιαίο θρύλο. Έναν θρύλο, που η ιστορική του πραγματικότητα διεστάλει, αναπτυσσόμενη, ιδιαίτερα κατά τον 3ο αιώνα, σύμφωνα με την ζωή, τα πρότυπα, τους στόχους και την πολυεπίπεδη δραστηριότητα της Ζηνοβίας (240-275 μ.Χ.).
Η στρατηλάτης αυτή βασίλισσα, είχε πρότυπό της και θαύμαζε τον Αλέξανδρο, ως προς τις κατακτήσεις του (κατακτώντας η ίδια μεγάλο μέρος της Μ.Ανατολής) . Ένα άλλο της επίσης πρότυπο, ως προς την καλλιέργεια των ελληνικών Γραμμάτων και του ελληνικού πολιτισμού, ήταν η Κλεοπάτρα και τα ελληνιστικά βασίλεια της Ανατολής. Έχοντας αυτούς τους δύο άξονες, κατόρθωσε να επιτύχει μεγάλη άνθηση και να προσδώσει εντυπωσιακό κλέος στην πόλη της, διοικώντας με ελληνικούς θεσμούς και Βουλευτήριο! Η βαθύτερη ελληνική πολιτιστική ταυτότητα της Παλμύρας στα πρώϊμα ρωμαϊκά χρόνια, αποδεικνύεται από τις αρχαιολογικές ανασκαφές και από τα σημαντικά ευρήματα που ήρθαν στο φως, πολλά εκ των οποίων παραμένουν ακόμη άγνωστα στο ευρύ κοινό.
Η Παλμύρα, πολιτιστική κληρονόμος των ελληνιστικών βασιλείων της περιοχής και νησίδα ενός υψηλού και ξεχωριστού πολιτισμού, ήταν μέχρι πρότινος η πιο καλά διατηρημένη αρχαία πόλη της Εγγύς και Μέσης Ανατολής.Σήμερα η πόλη και οι ελληνικοί της ”Παρθενώνες” καταστρέφονται από τον πόλεμο και μαζί τους χάνονται τα τελευταία ίχνη του ελληνικού πολιτισμού, που άνθησε άλλοτε και για αιώνες στην Μέση Ανατολή.
