Μία εξαιρετική παράσταση σ έναν μοναδικό χώρο, πρόκειται να παρακολουθήσουμε, το επόμενο Σαββατοκύριακο στην πόλη μας.
Πρόκειται για τον μονόλογο «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής» του Φιόντορ Ντοστογιέβσκη από τους «Αδελφούς Καραμάζοβ» (δεύτερος τόμος – πέμπτο κεφάλαιο), που σκηνοθετεί και ερμηνεύει μια μεγάλη μορφή του Ελληνικού θεάτρου, ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος.
Το έργο παίχτηκε για τρείς συνεχόμενες χρονιές στην Αθήνα με κοινό και κριτικούς να καθηλώνονται από την δύναμη και την επικαιρότητα του κειμένου, αλλά και την συνταρακτική ερμηνεία του Κωνσταντόπουλου.
Ένα τέτοιο κείμενο και μια τέτοια ερμηνεία, βρήκαν το πλέον αντιπροσωπευτικό χώρο για να παρουσιαστούν εδώ στη Ρόδο, που δεν είναι άλλος από τον Προμαχώνα του Αγ. Γεωργίου στην οδό Απολλωνίου Ροδίου στην Μεσαιωνική Πόλη.
Η ιστορία που κουβαλά το υπέροχο αυτό μνημείο και η χωροδιάταξη του, ταιριάζει απόλυτα με την Σεβίλλη του 15ου αιώνα και το κελί του Ιησού, όπου υποτιθέμενα διαδραματίζεται αυτός ο διάλογος με τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή.
Για όσους δεν έχουν επισκεφτεί ποτέ τον Προμαχώνα του Αγ. Γεωργίου, είναι μια μοναδική ευκαιρία, παρακολουθώντας αυτήν την θαυμάσια παράσταση να γνωρίσουν ένα από τα μνημεία θησαυρούς της Μεσαιωνικής μας Πόλης .
Η παράσταση διοργανώθηκε από τον Δήμο της Ρόδου (Αντιδημαρχία Πολιτισμού), σε συνεργασία με τον Σύλλογο Αρχιτεκτονικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ρόδου.
Για 2 μόνο παραστάσεις το Σάββατο 28 και την Κυριακή 29 Μαΐου στις 21.00
Μετάφραση Άρης Αλεξάνδρου, επεξεργασία κειμένου Ματίνα Μόσχοβη
σκηνοθεσία – ερμηνεία Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη Κωστής Σαββιδάκης Άννυ Ζερβού
Είσοδος 12€ Προπώληση μειωμένα 10€
Προπώληση εισιτηρίων:
Βιβλιοπωλείο “ΚΑΡΑΒΑΚΙ” Μαγειρείο “Οι Συμπεθέρες”
Αλεξανδρου Διάκου 12, Ρόδος Λοχαγού Φανουράκη 34, Ρόδος
τηλ. 22410 27007, 22410 37390 Τηλ. 2241 043630
Μέρος των εσόδων θα δοθεί στο Ίδρυμα Άγιος Ανδρέας.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:
απόσπασμα άρθρου του κριτικού Γιώργου Δ. Κ. Σαρηγιάννη από το Τρίτο Κουδούνι στην εφημερίδα «τα Νέα»:
«Εξαιρετικός! Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος στο μονόλογο «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής», απ’ τους «Αδελφούς Καραμάζοφ» του Ντοστογιέφσκι. Που παρουσιάζει, σε επεξεργασία κειμένου απ’ την Ματίνα Μόσχοβη, στο – ασφυκτικό ομολογώ… – Studio Κυψέλης ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος.
Αν και αυτοσκηνοθετημένος, με πλήρη έλεγχο των – πλούσιων – μέσων του, χωρίς υπερβολές, χωρίς ναρκισσισμούς, μάστορας στη μεταφορά της ουσίας κειμένων με την έξοχη φωνή του, με μικρόφωνο – ψείρα που δεν το χρειάζεται για να ακούγεται – ο χώρος μικρός και το φωνητικό του εύρος τεράστιο – αλλά για να παίζει ψιθυριστά, μέσα στο ημίφως, υποβάλλοντας το Ντοστογιεφσκικό μεταφυσικό ρίγος, σχεδόν ακίνητος, ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος επί μία ώρα με – μας – καθήλωσε. Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το μέγεθος του γκραν ρολίστα που διαθέτει. Το οποίο ΣΠΑΝΙΖΕΙ στο ελληνικό θέατρο.»
απόσπασμα άρθρου του κριτικού Λογοτεχνίας και Θεάτρου Κωνσταντίνο Μπούρα
Η παράσταση του Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου, τραγικά επίκαιρη, θα πρέπει να παίζεται σε όλα τα σχολεία, τις εκκλησίες, τα καφενεία και τα θέατρα του ελληνόφωνου κόσμου. Έτσι, σαν ξόρκι και προειδοποίηση για τα δεινά που έρχονται, για τις συμφορές που συνυφαίνουν οι Σκοτεινοί εναντίον του ανθρωπίνου είδους, για τα δεινά που μας ετοιμάζουν, αλλά θα πέσουν (ελπίζω κι εύχομαι) στο κεφάλι τους, σύμφωνα με τον συμπαντικό Νόμο της Νεμέσεως, την οποία φοβόντουσαν ακόμα κι οι αλαζόνες Ολύμπιοι θεοί. Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος είναι ένα μετέωρο με πλούσια σκιά. Είναι μοναχικός και μονήρης. Είναι σαν τους σαλούς του Μεσαίωνα, που γύριζαν από χωρίου σε χωρίον και οι «λογικοί» τους κρεμούσαν κουδούνια για να προειδοποιούνται όταν τους πλησιάζει αυτό το «μαύρο πρόβατο». Ένας ηθοποιός αυτού του βεληνεκούς και των δυνατοτήτων πρέπει να παίζει κάθε καλοκαίρι στην Επίδαυρο. Αμ δε! Τους πέφτει πολύς. Γενικώς. Είναι ψηλός, είναι ευσταλής, είναι ταλαντούχος, είναι υπερεπαρκής, μοιάζει αυτάρκης (όμως ποιος είναι;) και το κυριότερο: δεν χρειάζεται να γλείψει κανέναν για να φανεί. Σε μια χώρα που θέριζε τα προεξέχοντα κεφάλια, από την Αρχαιότητα έως και σήμερα, ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος δεν θα γίνει προεξάρχων στα πολιτιστικά μας πράγματα. Όχι πριν τα γεράματα. Στα ενενήντα δύο του μπορεί και να τον τιμήσουν. Για να κατασιγάσουν τις ενοχές τους. Ως άλλοθι. Όπως και με τον Χριστιανόπουλο, που ορθώς αρνήθηκε να παραλάβει το βραβειάκι του. Σαν τον Μάρλον Μπράντο που επέδειξε ηθικό ανάστημα και ανθρωπιστική διάσταση απρόβλεπτη όταν αρνήθηκε να παραλάβει το Οσκαράκι του… Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν. Είναι το «άλας της γης». Ας τους περιβάλλουμε με αγάπη, όταν οι Άλλοι, οι Σκοτεινοί, οι Γκρίζοι, ετοιμάζονται να τους λιθοβολήσουν ως Μαγδαληνές. Ας σχηματίσουμε τείχος εμπρός τους εμπρός τους λέγοντας: «Ο ανενδοίαστος, ο θρασύτατος, ο τρισκατάρατος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι αναμάρτητοι, «ότι πολύ ηγάπησαν». Ακριβώς γι’ αυτό μπορούν να διηγηθούν τα πάθη της οικουμένης καλύτερα από τον καθέναν μας.
απόσπασμα άρθρου του κριτικού Κώστα Γεωργουσόπουλου στην εφημερίδα «τα Νέα»:
«Στο θέατρο «Στούντιο Κυψέλης», μια από τις πλέον ώριμες φωνές της ελληνικής θεατρικής γενιάς, ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, με βάθος πραγματικής γνώσης των μεγάλων κειμένων, αποδίδει με τρόπο συνταρακτικά μοναδικό τον μονόλογο του Ντοστογιέφσκι. Στην κλασική μετάφραση του Αρη Αλεξάνδρου και με επεξεργασία κειμένου της Ματίνας Μόσχοβη, ο Κωνσταντόπουλος φτάνει σε υπέροχες συμβολικές εικονοποιήσεις της βουλιμίας για εξουσία, της ηδονής για καταστροφή, της απόλαυσης για εξουθένωση κάθε επιστροφής της ανθρωπότητας στην αθωότητα και στη δίψα για δικαιοσύνη.
Είναι καιρός πλέον να ξαναδιαβάσουμε τους κλασικούς όχι μόνο ως αισθητικό γεγονός ή ιδεολογική παρηγορία αλλά ως μανιφέστο εξέγερσης.
Και ο Κωνσταντόπουλος μάς προσφέρει την ευκαιρία. Ο Ιεροεξεταστής μιλάει εν ονόματι του Χίτλερ, του Στάλιν, του Παπαδόπουλου, του Τσαουσέσκου, του Καντάφι».