Γράφει ο Μιχάλης Καβουκλής
Ένα από τα πιο ευχάριστα συναισθήματα είναι να μαθαίνεις ότι γύρω σου άνθρωποι δημιουργούν. Μέσα στις δυσκολίες της εργασίας, της οικογένειας, βρίσκουν χρόνο να κάνουν με μεράκι πραγματικότητα τα όνειρά τους. Και όταν ένα Ροδιακό συγκρότημα, από «εραστές της τέχνης» μουσικούς, με ήδη ένα album στο ενεργητικό τους, επιχειρούν να βγάλουν ένα δεύτερο έργο και μάλιστα ορχηστρικό, ξέρεις ότι κάτι σίγουρα αξιοπερίεργο συμβαίνει. Και όταν εμπνέεται από τον ταξιδευτή άνεμο και τις ιστορίες που μας λέει ο Αίολος, τότε το εγχείρημα φαντάζει και αξιόλογο. Η αναφορά γίνεται φυσικά στους Outpass και το νέο τους album “Tales of Aeolus”.
Την αρχή των Outpass μπορείς να την πας έως και 10 χρόνια πίσω, όταν ο πυρήνας τους ήταν οι Escape, από τους Στέργο Φουτούλη (τύμπανα), Lee Μαυρόστομο (φωνητικά), Σοφία Βασιλαράκη (φωνητικά) και Αλέξανδρο Χούλη (κιθάρα). Το 2013, με την προσθήκη των Παναγιώτη Πατσάη (μπάσο), Νεκτάριου Καλομοίρη (πλήκτρα) και Αντώνη Αναστάση (τσέλο), δημιουργείται ένα νέο συγκρότημα, με ένα δικό του προσωπικό ήχο. Σκοπός, όχι απλά να παίζουν ζωντανά την αγαπημένη τους μουσική με το δικό τους μοναδικό τρόπο, αλλά να προσθέσουν τη δική τους καλλιτεχνική συνεισφορά στη ροκ σκηνή, να καταγράψουν την ψυχή τους για τα ευήκοα ώτα και να αποθανατίσουν τα πιο έντονά τους συναισθήματα μέσα από τους ήχους που λατρεύουν.
Στο πρώτο τους album, το Outpass, ένα άλμπουμ αφιερωμένο στους αγαπημένους τους ροκ ήχους και ρυθμούς, αλλά και βγαλμένο από τις πιο τραγικές και έντονες στιγμές τους, υπάρχουν τραγούδια που μπορούν να σε στοιχειώσουν, να σε συγκινήσουν. Το πρώτο εγχείρημα υπήρξε μία έκφραση αγάπης, ένας πειραματισμός, μία αναζήτηση ύφους, μία κατάθεση έντονων στιγμών, και γι’αυτό κάθε τραγούδι στο πρώτο album, είναι μοναδικό, στέκεται από μόνο του. Το «Tales of Aeolus» προσφέρει επίσης μοναδικά κομμάτια, αλλά στο σύνολό τους, όλα μαζί είναι πιο δυνατά, γιατί αφηγούνται μια ιστορία, είναι από μόνα τους μια διαδικασία. Όπως περιγράφει χαρακτηριστικά ο Αλέκος «τα τραγούδια μπορεί να μην γράφτηκαν με αυτή τη σειρά, αλλά θέλουν να πουν μία ιστορία. Ξεκινάμε με το «Zefyr», από τον Ζέφυρο, τον άνεμο που θέλει κάθε ναυτικός στο ξεκίνημα του ταξιδιού του, προχωράμε στο «Sirocco» έναν πιο γρήγορο άνεμο που βοηθά στην ταχύτητα του ταξιδιού, για να έρθει ο καυτός «Livas» και να αλλάξει τις συνθήκες. Και μετά τη ζέστη, έρχεται η «Fortuna», καταιγίδα αλλά και τύχη, που σου φέρνει τα πάνω κάτω. Ακολουθεί το «The Day after» (Η μέρα μετά) με τη μελαγχολία της αλλαγής, την κούραση μετά από μία μεγάλη περιπέτεια. Και μόλις ηρεμήσεις σε υποδέχεται το «Dreams» (Όνειρα) γιατί πλέον, αφού περάσεις τα δύσκολα, μπορείς να ονειρευτείς, και να ατενίσεις τους «Horizons» (Ορίζοντες) και να αρχίσεις να σχεδιάσεις ένα νέο «Journey» (Ταξίδι) αλλά και να λάβεις υπόψη σου το «Autumn», το φθινόπωρο που ολοκληρώνει έναν κύκλο».
Και πόσο δίκιο έχει ο Αλέκος… ένας επαγγελματίας, με οικογένεια, υποχρεώσεις, κοινωνική δραστηριότητα και μία απίστευτη αγάπη για τη μουσική. Βρεθήκαμε ένα βράδυ Δευτέρας, απλά για να μου δώσει το CD στην φυσική του μορφή (μου το είχε ήδη στείλει ψηφιακά αρκετά νωρίτερα, τιμώντας με), και να συνεννοηθούμε για τις λεπτομέρειες της συνέντευξης. Καταλήξαμε να μιλάμε για ώρες, ανταλλάσσοντας μουσικές και άλλες εμπειρίες και πάντα να επιστρέφουμε στο πόσο ιδιαίτερο είναι το όλο εγχείρημα.
Μία βασική μου ερώτηση είναι το γιατί; Γιατί μία ομάδα ανθρώπων, μικτή, δηλαδή με «ερασιτέχνες» και επαγγελματίες μουσικούς, πειραματίζεται με κάτι τόσο σπάνιο για τα τοπικά και ελληνικά δεδομένα; Ένα ορχηστρικό έργο; Όπως μου περιγράφει ο Αλέκος, αυτό ξεκίνησε ως πείραμα και τελικά αναδείχθηκε σε έναν πλήρες έργο, που αγκαλιάστηκε σαν ιδέα από την ομάδα. Μπορεί ο ίδιος να μην το παραδέχεται, αλλά ο Αλέκος είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από τους Outpass, αυτός που εμπνέεται τα περισσότερα κομμάτια, αλλά και ο πιο team player μουσικός που έχω γνωρίσει. Αρνείται τον όρο συνθέτης, γιατί νιώθει ότι τη μουσική τελικά την γράφουν οι Outpass. Ανεξάρτητα από τον ποιον προέρχεται η ιδέα, κάθε κομμάτι γράφεται από όλους μαζί. Μέσα από τις πρόβες, με μπόλικο πειραματισμό, διάλογο, καλλιτεχνικές αψιμαχίες και υπέροχους αισθητικούς συμβιβασμούς ανακαλύπτουν την τελική μορφή του κάθε κομματιού μαζί, σαν ομάδα. Και έτσι, κάθε κομμάτι ανήκει σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά.
Το δεύτερο μεγάλο ερώτημά μου είναι το πώς; Πως χρηματοδοτείται μία τέτοια εργασία; Ο εξαιρετικός ηχογραφημένος ήχος, τα στούντιο, τα μάστερ, τα εξαιρετικά καλαίσθητα οπτικά, γραφικά ή βίντεο, που συνοδεύουν τη δουλειά τους; Και η απάντηση φυσικά είναι ότι όλο αυτό, το μοναδικό αποτέλεσμα των Outpass, είναι αυτοχρηματοδοτούμενο. Φυσικά, έχουν δίπλα τους καλλιτέχνες, εξαιρετικούς ο καθένας στον τομέα του, που στηρίζουν την προσπάθεια. Κάθε σημείο της παραγωγής είναι φροντισμένο με αγάπη, με έξυπνους τρόπους, αποτέλεσμα της εμπειρίας των συντελεστών. Και όσο δύσκολο να είναι στις ημέρες μας, η λογική είναι τόσο απλή: «Δίνουμε την ψυχή μας σε αυτή τη μουσική, το κάνουμε με μεράκι και οφείλουμε να τη μοιραστούμε με τον κόσμο». Και θα την μοιραστούν ζωντανά, στις 12 Σεπτεμβρίου 2018, στο Θέατρο Μεσαιωνικής Τάφρου, σε μία μουσική εμπειρία, ανοικτή για το κοινό, που κανείς δεν πρέπει να χάσει.
Αλλά, μετά το γιατί και το πώς, συνήθως έρχεται το ποιος! Και σε αυτή την ερώτηση δεν κάνεις ερωτήσεις, αφήνεις τον απέναντί σου να σε οδηγήσει εκεί που πρέπει, να τον κατανοήσεις. Έχοντας ζήσει και στην Αυστραλία, με πιο άμεση επαφή στο ζωντανό και ηχογραφημένο περιεχόμενο, ο Αλέκος μαγεύτηκε και σημαδεύτηκε μοναδικά από την έκρηξη της Ροκ των δεκατιών του 70 και του 80, τότε που τα όριά της υπερέβαιναν μουσικά ειδή, οι πειραματισμοί δεν είχαν όρια και έβλεπες συγκροτήματα να βασίζονται είτε απλά σε δυο κιθάρες και μία φωνή ή σε μία ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα για να «ροκάρουν». Αντίστοιχα, πολλά άλλα είδη δανείστηκαν και εμπλουτίστηκαν με τους νέους ροκ πειραματισμούς, κάνοντας τα μουσικά είδη λιγότερο «ξεκάθαρα», αλλά σίγουρα πιο πλούσια. Αρχικά, από την Αυστραλία, και έπειτα στη Ρόδο με τις κάθε λογής μουσικές επιλογές, χάρη στον τουρισμό, ο Αλέκος ανδρώθηκε μουσικά με πολλαπλά ακούσματα, MTV και βινύλιο. Είναι μοναδικός ο ενθουσιασμός του, όταν περιγράφει πως κάθε Σάββατο περίμενε έξω από το δισκοπωλείο για την παραλαβή του δίσκου που παρήγγειλε, ευλαβικά να τον μεταφέρει σπίτι και να τον ακούσει. Και να τον ξανακούσει, και να τον ξανακούσει. Να συμπληρώνει τις σειρές βινυλίων από τα αγαπημένα του συγκροτήματα, αργότερα να δημιουργεί τα δικά του mixtapes, και η συλλογή του να τον ακολουθεί παντού με τη δύναμη ενός Walkman.
Και μπορεί η Οικονομική Επιστήμη, στην σχιζοφρενική της εκδοχή, τη Λογιστική, να τον κατέκτησαν επαγγελματικά, αλλά η μουσική, νομίζω ότι, είναι ο ψυχισμός του. Όπως και η μουσική που προτιμά να δημιουργεί ως Outpass, ή να παίζει ως Vintage, το άλλο του μουσικό εγχείρημα, ο Αλέκος καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα ένας άνθρωπος που θες συνεχώς να γνωρίζεις για τις πολλαπλές πτυχές του, αλλά και οικείος σαν να τον ξέρεις χρόνια. Έτσι, και το Tales of Aeolus, θα σου προσφέρει μία μοναδική οικειότητα, κάτι γνώριμο, αλλά καινούριο και θα σε ξαφνιάσει εκεί που δεν το περιμένεις, με μία νότα που δεν προέβλεψες, μία παύση που δεν περίμενες. Γιατί, η μεγαλύτερη κατάκτηση των Outpass, είναι η ελευθερία τους να δημιουργήσουν με αγάπη αυτό που ακριβώς θέλουν! Όσο επίπονο και να είναι, κάθε κομμάτι τους είναι αυτό που ήθελαν και το έφθασαν εκεί που μπόρεσαν με τα μέσα που είχαν, χωρίς να περιορίζονται από τις νόρμες και τους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας. Και είναι ελεύθεροι, γιατί δεν φοβήθηκαν να περάσουν τη δημιουργική καταιγίδα για δεύτερη φορά και να ανακαλύψουν τον νέο εαυτό τους, και συνεχίζουν να ονειρεύονται, να δημιουργούν, και να έχουν εμάς, γενναιόδωρα, συνταξιδευτές στις πιο προσωπικές μουσικές καταθέσεις της ψυχής τους.