Ιωάννης Πάππου, Πρόεδρος Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου
Η Ρόδος μου… Η Ρόδος μου είναι οι βόλτες με τους παιδικούς μου φίλους στο Μανδράκι, είναι τα τρανταχτά μας γέλια όταν επιστρέφαμε από το σχολείο, είναι οι περιπλανήσεις μας στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης τον χειμώνα, είναι οι βουτιές μας στη θάλασσα του «ΕΛΛΗ» το καλοκαίρι, είναι τα πρώτα μας ραντεβού. Κάθε σημείο του νησιού και μια όμορφη ανάμνηση, από εκείνες που σε καθορίζουν, που διαμορφώνουν την πορεία σου, που σμιλεύουν τη διαδρομή προς την ενήλικη ζωή.
Ενήλικες πλέον, έχουμε πάντα μέσα μας την ομορφιά της Ρόδου των παιδικών μας χρόνων, με χρέος προς τα παιδιά μας, προς τις επόμενες γενιές να φροντίσουμε να έχουν όμορφες αναμνήσεις κι εκείνα.
Περνώντας πολλές φορές από την παραλία του «ΕΛΛΗ», νιώθω την ανάγκη να κοντοσταθώ. Να συναντήσω εκείνο το παιδί που έκανε βουτιές από το Τραμπολίνο με τους φίλους του μέχρι να πέσει ο ήλιος. Ανακαλώ τα γέλια μας, τη γεύση από το ζουμερό καρπούζι, ποιος θα βουτήξει πρώτος, ποιος θα πέσει από τον πιο ψηλό βατήρα, ποιος θα φάει τα πιο πολλά παγωτά… Μετρούσαμε τα παγωτά μας, τα μπάνια μας… Μετρούσαμε τη ζωή αλλιώς.
Με πολλούς από τους φίλους των παιδικών μου χρόνων συναντηθήκαμε ξανά, στον στίβο της ενήλικης ζωής. Επιστρέφοντας στη Ρόδο, την οποία πάντα κουβαλούσα μέσα μου, μετά από τις σπουδές και τις στρατιωτικές υποχρεώσεις έκανα καινούργιους φίλους, οικογένεια, παιδιά. Και πάντα, μέσα σε όλη αυτή τη διαδρομή, σε όλα αυτά τα χρόνια, σημείο αναφοράς είναι η παραλία του ΕΛΛΗ, είναι ο πιο ψηλός βατήρας στο Τραμπολίνο εκεί που ανεβαίναμε για να δούμε τη Ρόδο από ψηλά.
Είναι αυτές οι αναμνήσεις που με ωθούν σήμερα, να κάνω πράγματα για το νησί μου, για τη Ρόδο μου, για να ανταποδώσω όλα αυτά που μου έχει προσφέρει αυτός ο ευλογημένος τόπος. Είναι σημαντική αυτή η χρυσή τομή, που ενώνει το παρελθόν, με το παρόν και το μέλλον. Κουβαλάμε τις όμορφες αναμνήσεις μας, ζούμε στο παρόν και σχεδιάζουμε με αισιοδοξία, μα πάνω απ΄όλα με αγάπη, για τη Ρόδο μας.
