Από το 2010, όταν ο κ. Παπανδρέου Πρωθυπουργός της χώρας απ’ το ακριτικό Καστελόριζο έφερνε την Τρόικα και την οικονομική κατοχή, κανείς δεν περίμενε τον «Αρμαγεδώνα» που θα ακολουθούσε.
Ανεργία, φτώχεια, κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, ανασφάλεια, φόβος είναι τα επακόλουθα των άδικων και αντιλαϊκών μνημονιακών πολιτικών.
Ο ελληνικός λαός καθημερινά βλέπει κατακτήσεις ετών να χάνονται και πραγματοποιεί μεγάλες θυσίες, όμως την ίδια ώρα η Τρόικα πιέζει για ακόμα δυσβάσταχτα μέτρα.
Σ’ αυτό το πρωτόγνωρο και αβέβαιο περιβάλλον δεν ήταν δυνατό να γλιτώσουν τις συνέπειες οι εργαζόμενοι. Τη μείωση μισθών, συντάξεων, εφάπαξ ακολούθησε η «κινητικότητα» και οι απολύσεις.
Συχνά – πυκνά όταν η Τρόικα ζητά «αίμα» και απολύσεις, ένας κατάλογος υπηρεσιών ανακοινώνεται ή «διαρρέεται». Τα στελέχη τους είναι υποψήφια για απόλυση με συνέπεια να οδηγηθούν αιφνιδιαστικά στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Κάθε προγραμματισμός ζωής «πηγαίνει περίπατο» και καταπατείται κάθε έννοια συνεννόησης και κοινωνικής ευαισθησίας.
Πρόσφατα αυτό το «άγχος» το βίωσαν οι εργαζόμενοι των δημοτικών επιχειρήσεων μεταξύ αυτών ΡΟΔΑ και ΔΕΥΑΡ του Δήμου Ροδίων.
Την αναταραχή ακολούθησαν διαβεβαιώσεις και δηλώσεις εφησυχασμού από τους αρμόδιους Υπουργούς.
Φτάνει αυτό; Δυστυχώς όσο υπάρχει οικονομική κατοχή, όσο «πιέζει» η Τρόικα την κυβέρνηση κανείς δεν πρέπει να κοιμάται ήσυχος.
Απαιτείται επαγρύπνηση, ενότητα και διαρκή προσπάθεια για τη διασφάλιση των εργασιακών σχέσεων και θέσεων.
Μόνο έτσι γινόμαστε δυνατοί. Μόνο έτσι σφυρηλατούμε την κοινωνική συνοχή.
