Είδε φως και μπήκε ο κ. Μαχαιρίδης! Ο τραγέλαφος της πολιτικής ζωής του τόπου συνεχίζεται με πρωταγωνιστές εκείνους που η εποχή τους έχει προσπεράσει οριστικά και αμετάκλητα και που ψάχνουν απεγνωσμένα αφορμή για να βρεθούν στο προσκήνιο.
Αυτόκλητος υποστηρικτής (ή μήπως κατόπιν παράκλησης;) του Χαράλαμπου Κόκκινου, ο Γιάννης Μαχαιρίδης, προσπαθεί να αξιοποιήσει την συγκυρία για ίδιον πολιτικό όφελος. Οι εκλεκτικές συγγένειες και οι αθέατες διαδρομές τώρα αποκαλύπτονται σε όλη τους την μεγαλοπρέπεια!
Από εκεί και πέρα, είναι αστείο ο κ. Μαχαιρίδης να νουθετεί την σημερινή Περιφερειακή Αρχή και να ασκεί κριτική για την παραγωγή έργου.
Ο άνθρωπος που επί 30 χρόνια επιβίωνε με κομματικά δεκανίκια, σηκώνοντας κομματικά λάβαρα και σημαίες,
ο άνθρωπος που ερωτοτροπούσε με τους κομματικούς «αντιπάλους» του για να διατηρηθεί στην εξουσία,
ο άνθρωπος που η πορεία του στα κοινά συνέπεσε με την πιο φαύλη περίοδο διακυβέρνησης της χώρας, με αποτέλεσμα την χρεοκοπία,
ο άνθρωπος που διαχειρίστηκε πακτωλό χρηματοδοτικών πόρων, ευρωπαϊκών και εθνικών αφήνοντας πίσω του συντρίμμια, έχει το θράσος να ασκεί κριτική στην παραγωγικότητα της σημερινής περιφερειακής αρχής, λες και η τοπική κοινωνία έχει υποστεί μαζική λοβοτομή!
Μέσα σε όλα ο κ. Μαχαιρίδης, άθελά του, είπε και κάποια αλήθεια: Ότι ο τόπος είναι μικρός και γνωριζόμαστε όλοι καλά. Έχει δίκιο! Ειδικά τον ίδιο, ο τόπος είχε την ευκαιρία να τον μάθει καλά επί 30 συναπτά έτη.
