Αντώνης Γιαννικουρής, Πρόεδρος Τεχνικού Επιμελητηρίου / Τμ. Δωδεκανήσου
Αν το καλοκαίρι είναι ονειρεμένο και λατρεμένο στο νησί μας, εμένα πάντα με εντυπωσίαζε η Ρόδος του χειμώνα. Από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι και σήμερα.
Είναι το «μαγικό» και μοναδικό που συντελείται, για όσους ζουν στο νησί μας, 365 μέρες το χρόνο: Αυτό το ξαφνικό «ησύχασμα», μετά τους πολύβοους μήνες. Αυτό που από τη μια στιγμή στην άλλη, τούτη η τεράστια τουριστική βιομηχανία του τόπου, με δύο και πλέον εκατομμύρια επισκέπτες, ρίχνει σταδιακά τις στροφές, μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες.
Για άλλους που ίσως είναι επισκέπτες στο νησί μας και που δεν έχουν ζήσει εδώ, η ολοκλήρωση μιας τουριστικής σεζόν, θα μπορούσε ίσως να ισοδυναμεί με μια προσωρινή ερήμωση!
Όχι όμως για μένα, όχι για τους ροδίτες και τις ροδίτισσες. Γιατί πολύ καλά ξέρουμε, ότι η αληθινή Ρόδος, αναδεικνύει και ξεδιπλώνει τις ομορφιές, τα αρώματα και τη μοναδική της αίγλη, εξίσου και τους χειμερινούς μήνες. Φτάνει να ξέρει κανείς να τα ανακαλύπτει.
Για άλλους τόπους, άλλα μέρη, το καλοκαίρι συνειρμικά παραπέμπει σε ξενοιασιά και διακοπές. Όχι όμως και για μας. Εδώ, έχουμε ταυτίσει το χειμώνα, με τις δικές μας «διακοπές» και ξεκούραση. Μου άρεσε πάντα να παρατηρώ και να καταγράφω στο μυαλό μου τις εικόνες. Θυμάμαι με την οικογένειά μου από μικρή ηλικία, να ετοιμαζόμαστε για εξερεύνηση της ορεινής μας Ρόδου: Απόλλωνα, Έμπωνα, Σάλακο, Διμυλιά, Ελεούσα.
Στάση ενδιάμεσα εκεί, στο μαγικό μέρος του Προφήτη Ηλία, στο Έλαφος κι Ελαφίνα, στο «Ελαφάκι» που πίναμε το τσάι και τον καφέ μας και τα υπέροχα παραδοσιακά γλυκά μας. Το άρωμα της γης και του δάσους, αμέσως μετά τη βροχή, ο περίπατος στα μονοπάτια που
υπάρχουν, η θέα και το τοπίο που αντικρίζει κανείς, είναι μοναδική εμπειρία και αίσθηση που κανείς μας δεν ξεχνά. Εκεί ψηλά, όπου μερικές φορές νομίζεις ότι μπορεί να είσαι πιο κοντά στο Θεό. Έχει άλλη όψη το χειμώνα η Ρόδος. Μαζί με αυτήν και οι άνθρωποί της που νομίζω ότι τους μήνες αυτούς, εκπέμπουν μεγαλύτερη νηφαλιότητα και περισσότερα χαμόγελα. Βασικό συστατικό στη ζωή μας. Σαν και την βόλτα στα μονοπάτια του Προφήτη Ηλία, μέσα στο καταχείμωνο.
