Το Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου – ΔΟΠΑΡ σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Διόπτρα και τη στήριξη του Μουσικού Σχολείου Ρόδου, διοργανώνουν ομιλία του συγγραφέα και ηθοποιού Κώστα Κρομμύδα με επίκεντρο την γυναίκα. Αφορμή της ομιλίας το νέο του βιβλίο «Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω» .
Η εκδήλωση, που αποτελεί μέρος σε μία από τις μεγαλύτερες περιοδείες του Κώστα Κρομμύδα για την παρουσίαση του νέου του συγκλονιστικού μυθιστορήματος, με περισσότερες από 51 στάσεις σε όλη την Ελλάδα, θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 28 Μαΐου στις 19:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μουσικού Σχολείου Ρόδου (Λεωφ. Ρόδου-Λίνδου, Κόμβος Κοσκινού).
Την εκδήλωση πλαισιώνει μουσικά το σύνολο λαϊκής μουσικής του Μουσικού Σχολείου Ρόδου.
Προλογίζει η κα Παρισίδη Γιώτα (Οικονομολόγος-Συγγραφέας) και χαιρετισμό απευθύνει η Προϊσταμένη του Διεθνούς Κέντρου Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου (ΔΟΠΑΡ), Ειρήνη Συμιακού.
Ο Κώστας Κρομμύδας ξεκίνησε να γράφει το 2011 και από τότε έχουν εκδοθεί 12 βιβλία του. Το βιβλίο του «Ακάκιε» (εκδόσεις Διόπτρα) βραβεύτηκε το 2021 ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς, ενώ το έργο του «Ουρανόεσσα» (εκδόσεις Διόπτρα) το 2017 ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς στην κατηγορία «Ηρωίδα-έμπνευση».
Στο νέο του μυθιστόρημα «Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα στις 4 Μαΐου του 2023, ο Κ. Κρομμύδας περιγράφει το πορτρέτο μιας μαγευτικής, μελωδικής εποχής και μιας αλησμόνητης ιστορίας αγάπης. Μιας αγάπης ελεύθερης, που σε φωτίζει και σε κάνει να τραγουδάς όπου κι αν βρεθείς… Ένας ύμνος για την ανθρώπινη θέληση και τη δύναμη που μπορεί να αντλήσει κανείς από τις ίδιες του τις στάχτες. Μια συγκινητική ιστορία που λειτουργεί σαν μεγεθυντικός φακός για τις προσπάθειες των ανθρώπων και κυρίως των γυναικών που επαναστατούν με τρόπο αθόρυβο. Αλίμονο αν βρεθείς στο διάβα τους…
Στην παρουσίαση θα γίνουν συζητήσεις για την Αθήνα της δεκαετίας του 1960, τις γυναίκες και συγκεκριμένα για τη Μενεξιά. Μια γυναίκα που προσπαθεί να διεκδικήσει τα όνειρά της κόντρα σε κανόνες και εμπόδια, κόντρα σε όσους θέλησαν να την κάνουν να σωπάσει. Θα μιλήσουμε για αγάπες, πάθη, αδικίες, όνειρα. Σας περιμένουμε!
Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο:
Ποτέ δεν έμαθα την ακριβή ημερομηνία που γεννήθηκα. Ήμουν απλώς ένα μωρό που κάποιος εγκατέλειψε στα σκαλιά ενός ιδρύματος, όπως και τόσα άλλα. Οι γυναίκες που με ανέθρεψαν έλεγαν πάντα ότι πρώτα τραγούδησα και μετά μίλησα. Ίσως γιατί μέσα από τις νότες μαλάκωνε κάπως η σκληρότητα του κόσμου, την οποία δυστυχώς γνώρισα από νωρίς. Κόντρα όμως σε κανόνες και εμπόδια, εγώ συνέχισα να τραγουδώ, να ονειρεύομαι και να γελάω… Μέχρι τη στιγμή που μου τα πήραν όλα καταδικάζοντάς με σε θανατερή σιωπή.
Ίσως επειδή ήμουν γυναίκα…